Mariola jest pewna, że mężczyźni zawsze będą gĂłrą. Bochenek tęskni za PGR-em. Stefania nigdy nie była w Warszawie, Gosia chce stamtąd wrĂłcić. Chrześnica Iwony jest lesbijką, Marta była na czarnym proteście, a Dorota wysłuchuje żartĂłw o swojej bezdzietności. Wiola nie zna nikogo, kto powiedziałby "nie wierzę w Boga", a Piotrowska zdradza, co usłyszała w konfesjonale.

Autorki ruszają z Warszawy i okrążają wojewĂłdztwo mazowieckie, rozmawiając po drodze z rolniczkami, gospodyniami, sklepowymi, przedsiębiorczyniami, bezrobotnymi. Na ławeczkach, podwĂłrkach, gankach, przy kuchennych stołach, słuchają opowieści o życiu w miejscach, skąd młodzież wyjeżdża do szkĂłł, a mężczyźni na zarobek, gdzie starsze pokolenie umiera, a młode często już nie wraca. To prĂłba oddania głosu tym, ktĂłre pozostają niewidoczne i niesłyszane. Wieś przemawia na ogĂłł co najwyżej głosem rolnika szukającego żony, polityka PSL-u lub wĂłjta i księdza z popularnego serialu. A co z kobietami?

Chłopska fotografia - ta rodzinna, prywatna - nie ma zwykle odrębnego miejsca w archiwach czy instytucjach. Przez wiele dekad mało kto się nią interesował, nie była traktowana jako część "narodowego dziedzictwa", a śladowa liczba zachowanych zbiorĂłw pozwala sobie wyobrazić, ilu zdjęć i historii nie da się nigdy odzyskać.
Agnieszka Pajączkowska opisuje wybrane chłopskie zdjęcia, a swoje spostrzeżenia uzupełnia o rozmowy, zapisy historii mĂłwionej, dokumenty, mikroreportaże, rozważania teoretyczne, cytaty z esejĂłw o fotografii i nowe refleksje dotyczące historii ludowej. Rdzeniem książki pozostaje pytanie, czym właściwie jest to, co widzimy. Czego fotografia nie pokazuje i nie rozstrzyga? To nie tyle opowieść o osobach widocznych na zdjęciach, ile o samych zdjęciach i tych, ktĂłrzy je wykonywali - o ich motywacjach, warsztacie pracy, miejscu w wiejskiej społeczności. Tak oglądane chłopskie fotografie pozwalają spojrzeć z mniej oczywistej perspektywy na polską historię XX wieku.
Nieprzezroczyste to prĂłba zwrĂłcenia spojrzenia na to, co dotychczas było zauważalne zbyt rzadko - na trzeci plan, na tło, rzeczy i ludzi poza kadrem.